Klein afval

– Blog – Toevallig kom ik zo nu en dan op het toilet van station Utrecht Centraal. Een mooie voorziening voor een ouder wordende man. De laatste keer dat ik er was, kwam er opeens een kaartje uit de automaat gefloept nadat ik er zeventig cent in had gegooid. Het bleek nergens voor nodig, behalve dan dat ik er korting mee kreeg bij aankopen op een stationskiosk.

Is dat erg? Nu ik er op let, blijken op allerlei plekken nodeloos bonnen uit automaten te komen. Albert Heijn kondigde een paar jaar geleden trots aan niet meer ongevraagd kassabonnen uit te printen en daarmee flink wat bomen te sparen. Nu komen er steeds meer scankassa’s te staan. En wat doen die? Kassabonnen uitspuwen die je nodig hebt om door het uitgangspoortje te kunnen. Als er nu nog aparte afvalbakken voor papier bij stonden, alla.

Ook de kassa’s van de kantine op mijn werk produceren bonnen – die de klant niet eens meekrijgt. En als ik in een restaurant ga eten, krijg ik bij de pinbetaling meestal zelfs twee bonnen. De rekening en het bewijs dat ik heb gepind. Alles bij elkaar in Nederland moeten dat kilometers papier zijn.

Ineens zie ik overal om me heen nutteloos papier. Om de tube tandpasta zit weer een kartonnen  doosje, terwijl decennia geleden de overheid met de industrie had afgesproken geen onnodige dubbelverpakkingen meer te gebruiken. Hoeveel koekjes zitten nu weer, apart in cellofaan verpakt, in een kartonnen doosje met daar weer een plastic wikkel omheen?

Bij de Volkskrant kreeg in onlangs ongevraagd een kanjerkalender van de postcodeloterij meegezonden. De VPRO-gids stuurde een setje spuuglelijke kerstkaarten mee van Amref flying doctors. Daar heb ik al stapels van liggen, omdat Amref dat elk jaar doet en dan ook nog bij andere tijdschriften. Kunnen ze het geld dat die nutteloze kaarten kosten niet beter direct voor hun goede doel gebruiken?

De VPRO-gids zit trouwens tegenwoordig in een plastic wikkel, waar hij vroeger bloot werd verstuurd. Dat plastic zal wel recyclebaar zijn, maar toch. Niet gebruiken is nog altijd beter dan verstandig weggooien. Zo kan ik nog wel even doorgaan. Kreeg onlangs ongevraagd een, weliswaar linnen, tas opgestuurd van een online boekhandel. Heb al een stuk of tien van dat soort tasjes in mijn keukenkast hangen.

En dan heb ik het nog niet eens over ongevraagd reclamedrukwerk in mijn brievenbus. Dat krijg ik gelukkig weinig vanwege mijn Nee sticker. Nu wil de gemeente Amsterdam ongevraagde reclame in de bus strenger aanpakken. Alleen bij mensen met een Ja-Ja-sticker mag dat in de brievenbus. Wat doet de reclamelobby? Die vecht dit besluit tot de hoogste rechter aan. Eigen verantwoordelijkheid van de ondernemers. Ja ja.

Klimaatneutraal is tegenwoordig een toverwoord. Omlaag met de CO2-uitstoot. Uit verschillende hoeken is al vaak geroepen dat duurzaamheidsbeleid meer inhoudt dan het tegengaan van het broeikaseffect. Wat dachten we van het fijnstofprobleem bijvoorbeeld? Of het uitputten van grondstoffen en het schaarser worden van drinkwater?

Als we nu eens ophouden met het produceren van allerlei nutteloze prullaria en rotzooi, scheelt dat vast wel een slok op een borrel. Om te beginnen alle onnodige bonnetjes de wereld uit!

Dirk de Hoog